Πλήθος συλλογικοτήτων βρέθηκαν έξω από τα δικαστήρια Βόλου (10/1/18) προκειμένου να εκφράσουν την πλήρη τους αντίθεση στην τροπολογία Κοντονή που ποινικοποιεί τις πάσης φύσεως διαμαρτυρίες που λαμβάνουν χώρα στα ειρηνοδικεία της χώρας κατά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.
Βέβαια εκτός από όσους έχουν μια ταξική πολιτική επί του ζητήματος υπάρχουν και ομάδες (ΕΠΑΜ) που ζητούν τη σωτηρία της χώρας με υπερταξικό κριτήριο καθώς πιστεύουν ότι η χώρα μετατράπηκε σε αποικία χρέους κι απαιτείται η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας.
Οι πλειστηριασμοί στις 10/1 ακυρώθηκαν και οι συμβολαιογράφοι που προσήλθαν αποχώρησαν χωρίς να μπουν στο χώρο του δικαστηρίου παρά την ισχυρή παρουσία της αστυνομίας. Στις 17/1 όμως αστυνομικές δυνάμεις παρατάχτηκαν στην είσοδο του δικαστικού μεγάρου ζητώντας τα στοιχεία όσων ήθελαν να μπουν εντός του κτηρίου, ακόμα κι αν απλώς ήθελαν να παρακολουθήσουν τη διαδικασία. Πάλι η συμμετοχή του κόσμου οδήγησε στην ακύρωση των πλειστηριασμών.
Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε από τη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ περιλαμβάνει τροποποιήσεις στον Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων ώστε και οι Δημόσιες Υπηρεσίες (εφορία, ασφαλιστικά ταμεία και κάθε υπηρεσία που υπάγεται στον ΚΕΔΕ) να μπορούν εύκολα και γρήγορα να προχωρούν σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Στις διαδικασίες του Δημοσίου είναι δυνατόν να γίνονται πλειστηριασμού στην εμπορική αξία αν και το ίδιο το κράτος ζητούν από τους πολίτες να φορολογούνται βάσει των αντικειμενικών αξιών. Στους πλειστηριασμούς που γίνονται από το Δημόσιο τα μέτρα αναγκαστικής είσπραξης ξεκινούν από ποσά από 500€ και άνω.
Η κυβέρνηση μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να μπουν σε πλειστηριασμό σπίτια πρώτης κατοικίας και ότι ο νόμος Κατσέλη με την περιορισμένη του ισχύ έως 31/12/18 προβλέπει επαρκώς τη προστασία της. Αν πραγματικά ήταν έτσι, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς ή το νόμο Κοντονή.
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι σκοπός των μέτρων είναι να πληρώσουν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές. Αυτοί όμως έχουν λάβει τη πρόνοια όχι μόνο της μη πληρωμής δανείων, φόρων, εισφορών αλλά έχουν ήδη εξασφαλίσει τη φυγή των διαθέσιμων χρηματικών κεφαλαίων εκεί που δεν τα βρίσκει κανείς και φροντίζουν να έχουν πάντα το ακαταδίωκτο. Αλλιώς τι νόημα έχει κανείς να τους ονομάσει στρατηγικούς;
Βέβαια το τι ακριβώς σημαίνει στρατηγικός κακοπληρωτής είναι σχετικά άγνωστο στα πλατιά λαϊκά στρώματα που παραμένουν το βασικό υποζύγιο των φορολογικών βαρών και σπάνια έχουν τη νομική υπεράσπιση που απαιτείται. Εργαζόμενοι, άνεργοι και προλεταριοποιημένα μικροαστικά στρώματα αδυνατούν να πληρώσουν τα αναγκαία της επιβίωσης κι ως εκ τούτου οδηγούνται στη συσσώρευση χρεών πάσης φύσεως, λογαριασμών ΔΕΚΟ ή ακόμα και για τρόφιμα σε σούπερ μάρκετ με τη πρακτική του τεφτεριού.
Όλοι γνωρίζουν ότι η έξοδος από τα μνημόνια που υπόσχεται η κυβέρνηση αφορά την έξοδο στο σφυρί της πρώτης κατοικίας και τη περαιτέρω επιδείνωση των όρων ζωής.
Η διάταξη που αφορά τη διενέργεια των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών αναθέτει τις διαδικασίες όχι μόνο στους συμβολαιογράφους του νομού αλλά σε περίπτωση κωλύματος στην πρωτεύουσα της περιφέρειας ή τους κράτους (Αθήνα), αν κι εφόσον υφίσταται οποιοδήποτε κώλυμα.
Αυτό σημαίνει ότι ο φυσικός χώρος των ειρηνοδικείων αργά ή γρήγορα θα εκλείψει αφού από 1/5/18 όλοι οι πλειστηριασμοί θα γίνονται υποχρεωτικά ηλεκτρονικά.
Αυτό σημαίνει ότι για τη προστασία της πρώτης κατοικίας θα πρέπει να αναπτυχθούν ομάδες κατά των εξώσεων στις γειτονιές και πολύ διαφορετικές μέθοδοι πάλης ενάντια στους υπερθεματιστές των πλειστηριασμών.
Χωρίς να χάνουμε τη σημασία του μαχητικού μέρους της υπόθεσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κι αυτό το ζήτημα, η προστασία της πρώτης κατοικίας, παραμένει βαθειά ταξικό και πολιτικό. Μέσα στο επαναστατικό πρόγραμμα της κυβέρνησης των εργατών πρέπει να είναι η πλήρης και χωρίς όρους διασφάλιση της κατοικίας του εργαζόμενου κι άνεργου πληθυσμού που εκ των προτέρων σημαίνει τη πλήρη και μονομερή διαγραφή του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων. Μια πολιτική προοδευτικής φορολογίας που θα ρίχνει τα βάρη στο κεφάλαιο απαιτεί όχι απλά τη κοινοβουλευτική πλειοψηφία αλλά την ίδια την εξουσία. H σύζυγος του πρωθυπουργού όταν έγραφε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη κυβέρνηση αλλά δεν έχει την εξουσία δεν εννοούσε τη συντριβή του αστικού κράτους αλλά τον σταδιακό έλεγχό του. Κάπως έτσι το αστικό κράτος κατάπιε την επιδερμική αριστεροσύνη του ΣΥΡΙΖΑ και κάθε μνημονιακό μέτρο παρουσιάζεται ως αντίσταση στο κεφάλαιο.
ΓΧ
